12042017 // de held-op-geitenwollen-sokken-dag



Ik stel me regelmatig kwetsbaar op als ik schrijf op mijn blog of social media. Soms kan me dat niets schelen, soms word ik er onzeker van en soms krijg ik zulke mooie, open en persoonlijke reacties dat ik er blij van wordt. Soms volgt er dan iets moois op, zoals dit keer.

Op 7 februari schreef ik; "better an oops than a what if"
Zoveel dromen. Zoveel plannen... heerlijk, maar ik werd er ook onzeker van. Als mensen je lacherig "Mevrouw Wispeltuut" noemen. Als je vertelt waar je mee bezig bent en er wordt gereageerd met; "o, heb je weer een nieuwe bevlieging?" dan schoof het idee weer voor me uit. Ik wil te veel, dacht ik streng. Ik ben niet professioneel genoeg. Ze zien me al aankomen. En wat als ik het over een poosje niet meer leuk vind? Ik val teveel op. Ik wijk teveel af, met al die ideeën. Ga wat zinnigs doen. Iets normaals. Iets in je comfortzone, liefst niet te groots.
Ik praatte elk plan uit mijn hoofd. Of ik begon eraan en liet het weer doodlopen. Zat ik soms te wachten op aanmoediging en bevestiging? Ben ik daar zo afhankelijk van? Blijkbaar. Ik zat te wachten op iets of iemand. Op mezelf.
Vorige maand heb ik een knoop door gehakt. Ik heb mezelf afgevraagd waarom ik het wilde. En hoe. En ik ben stapjes gaan zetten. Ik heb oproepen geplaatst. Heb contacten gelegd. Ik vond het zo eng. Echt.

En nu het concreter wordt, valt het op z'n plek. Komt er rust in mijn hoofd. En doe ik dingen waar ik blij van word. Er valt van alles samen; het stylen, contact met mensen, de foto's, het delen... Dit maakt me blij en hier maak ik ook anderen blij mee. En hé, misschien wil ik volgend jaar een boek schrijven. Het jaar daarop een eigen bloemenwinkel. En het jaar daarop dierentemmer worden. Ik noem mijzelf niet voor niets "Wispeltuut"."

De reacties waren hartverwarmend. Onder het bericht, maar ook via de mail. Heel persoonlijk en net zo kwetsbaar. Het hield me bezig. Ik kreeg plannen en ideeën. Alweer.

En op 28 februari schreef ik dit:
"Allow yourself to be a beginner. No one starts of being excellent." Het is hollen of stilstaan hier. Het gevoel dat ik alles kan of juist niets. Onlangs las ik ergens dat een creatieveling vaak wild-enthousiast kan brainstormen om vervolgens in hetzelfde tempo alles 'klein te denken' en uiteindelijk niets doet. Ik herken mezelf daar wel in. En als ik er iets over schrijf, merk ik dat er meer herkenning is. Het niet durven. De lat (te)hoog leggen. Afwachten. Het denken niet te kunnen. Ik wil daar wat mee. En voordat ik iets roep wat ik uiteindelijk niet van de grond komt... Nee, ik zeg het gewoon; ik wil graag een inspirerende en motiverende dag organiseren voor twijfelaars. Voor dromers. Voor de onzekeren onder ons. Voor de helden op sokken en de doemdenkers. Een dag met mooie en fijne dingen. Een dag om je ei kwijt te kunnen of uit te broeden... Iets voor jou? Waar zou je het dan over willen hebben? Laat het me weten!

En weer dezelfde respons als bij het vorige bericht.
Ik zat even in een draaikolk van activiteiten (en ook: ik schoof het stiekem voor me uit), maar nu er meer ruimte in de agenda komt, komt er meer ruimte in mijn hoofd voor wilde plannen. Heerlijk wilde plannen. En zo kwam het dat ik een datum prikte. Die dag wil ik graag vormgeven op D.V. dinsdag 20 juni 2017

Zo'n vijf uur lang ontmoeten en ont-moeten, brainstormen, inspireren, motiveren, luisteren, vertellen, knippen en plakken, vormgeven en creëren.
Klik hier voor meer informatie. Ik hoop tot ziens!

2 opmerkingen:

  1. Leuk en hier en daar ook herkenbaar.
    Waar ik veel aan heb gehad zijn de woorden dat als je alleen maar iets mag doen (van jezelf) als je (één van) de beste bent dat het armzalig zou zijn. Wat zouden we dan veel moois moeten missen!
    Wat als je alleen maar mocht zingen en muziek maken als je zeer begaafd was? God geeft de één meer en de ander minder en de één krijgt meer mogelijkheden dan de ander. Maar we dragen allemaal dezelfde verantwoordelijkheid voor datgene wat we gekregen hebben.
    Door omstandigheden blijven bij mij veel dingen klein, maar ik heb geleerd dat klein niet per sé minder is en en dat stappen die je zet niet per sé groot hoeven te zijn om toch vooruit te kunnen komen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ohh.. wat herkenbaar allemaal, ik word er een beetje stil van.. net alsof ik dit zelf geschreven zou kunnen hebben... Ik weet dan ook even niet goed hoe te reageren en ga dit nog eens een aantal keer teruglezen. Dank je wel!!

    BeantwoordenVerwijderen