29092016 | fotografie met een rolletje

Hier word ik zo blij van. Echt. Ik was net een klein kind aan de kassa bij de HEMA. Ze ontwikkelen daar dus nog rolletjes en dan zetten ze de foto's ook nog op cd. Fijn is dat. En hier zijn ze dan - al dan niet mislukt. Ik houd van het korrelige, het zachte, het onscherpe. Met deze manier van fotograferen is het niet erg dat er wat te licht of te donker is. Een bewogen foto, of een bewegend voorwerp, alles kan. 

Ik weet niet wat het is. Samen met de nostalgie van het fotograferen in de hoop dat de foto lukt, de beperking van een rolletje, het zelf instellen van de camera en het wachten op het ontwikkelen. En dan de blijdschap over de foto's die eruit springen; een blik, een lichtval of een fijne situatie die je hebt kunnen vangen.
Ik kan niet wachten op het volgende rolletje om nog meer uit te proberen. Ik heb namelijk ook nog een lens en een flitser liggen.

Ik kan de foto's eventueel nog bewerken. Maar nee, dat hoort niet. Je eet toch ook geen hamburgerbroodje van een fastfoodketen in een driesterrenrestaurant?

En o ja, het eerste rolletje is verloren gegaan tijdens de 'bevalling'. Verkeerd uit de camera gehaald. Ach. 

13092016 | workshop weven

Vanmorgen gaf ik een workshop weven aan een aantal dames die deze week in Hotel Eureka verblijven. Het was heerlijk weer, dus we zijn fijn buiten gaan zitten en het was erg gezellig. Ik vind het fijn dit aan te kunnen bieden en de dames vonden het zo leuk, dat ze vanavond weer verder wilden. De manden met wol staan nu in de hal en donderdag - als ik nog een workshop geef - haal ik ze weer op. Leuk als er zoveel enthousiasme is!

Ondertussen hebben een aantal personen mij eens gevraag dof ik nog eens een workshop weven organiseer. Laat het me weten per mail, onder het facebookbericht of hoe dan ook en we prikken samen een datum!

10092016 | familie op de foto

Aan het einde van de middag zette ik een familie op de foto. Met 19 personen, dus het was een behoorlijke uitdaging om iedereen op de foto te zetten, want wie heb je nou al gehad en wie nog niet? Naast de staatsieportretten, maak ik ook graag even stiekem wat spontane foto's. Die vind ik eigenlijk veel leuker; even gek doen, details, spelen of een knuffel. Er zijn er niet veel die houden van dat poseren van een camera (en dan heb ik het even niet over de selfies met van de vreselijke duckfaces enzo). Zeker met kleine kinderen moet het niet te stijfjes worden. Dan kijken ze maar niet in de lens. Staan ze er tenminste op zoals ze zijn...

Toch maar goed dat we het een week verzet hebben, anders was het vast een zompige toestand geworden.

Een heerlijke reportage op een mooie zomerdag in september. 

Ik wil graag iedereen bedanken voor de bijdrage in de vorm van natuurlijke decoratie. Kikkers, beren en dennenappels; gezellig! Maar kap nou even met die pluizen, haha!