16022015 | en dan nu het weerbericht...

 

Iedereen heeft het erover. Het voorjaar. De zon. Hier in huize Wispeltuut is het vooruitzicht ook zonnig. 

Zoals de meesten wel opgevallen zal zijn, ik ben een beetje bezig geweest met de lay-out van de blog.  Nu wisselt het wel vaker, gewoon omdat ik dat mooi vind, maar nu is het anders. Het heeft te maken met de plannen waar ik het al eerder over had.

Ik bedenk nogal eens wat. Zoveel plannen, dromen (creatieve, vooral veel creatieve) ideeën... Ik voelde me onderhand net een tijdbom, omdat ik elke keer al dat geborrel wegdrukte. Ik ben niet zo'n doorzetter, moet je weten. Als ik dan weer iets wilde maken of doen, dacht ik al snel; 'Wat moet ik ermee? Ik kan toch niet mijn hele huis vol zetten met al die zelfgemaakte dingen? Ze zien me al aankomen. Dat gaat toch niet lopen. Ik maak het vast nooit af.' 

Dat is behoorlijk demotiverend. Maar anderzijds wilde ik zo graag 'iets'... ik zocht een uitlaatklep. Een 'verplicht' momentje voor mijzelf. En met de gezinsuitbreiding in het vooruitzicht dacht ik dat het ook zou kunnen helpen als ik toch een knoop doorhakte en een oplossing bedacht. Af en toe eens afstand nemen om fris en realistisch te blijven. De kans is namelijk aanwezig dat je 'bedrijfsblind' wordt na verloop van tijd.

Ik wilde iets. Maar ja. Wat is 'iets'?

Ik had al eens eerder contact gehad met een plaatselijke winkeljuffrouw. We hadden meteen een klik en wilde plannen. Maar het was om meerdere redenen niet haalbaar en het hele feest werd afgeblazen. Ach ja, dat overkwam me wel vaker. Toen gaf mijn moeder me een duwtje in de rug. We organiseerden samen een creatieve workshop en van het één kwam het ander. Ik verzorgde een kinderfeestje, een aantal (kook)workshops en toen lag ook dat weer op zijn gat. Ik liet het een beetje afhangen van de vraag. 

Ook niet onbelangrijk; Wat was de bedoeling? Zoals ik mijn rol als (huis)vrouw als een roeping ervaar, ben ik ook van mening dat ik niet zomaar moet gaan doen waar ik zin in heb. Daarbij ben ik nogal veeleisend. Ik wil niet vastzitten aan een contract. Aangezien ik in juni in een kraambed hoop te liggen, moet het iets zijn wat ik zo naast me neer kan leggen of op kan pakken wanneer dat uitkomt. Het moet vooral geen verplichting worden. Ik kwam dus al snel op workshops. En een webshop, maar daar heb ik geen haast mee. 

Ik sprak de winkeljuffrouw 'toevallig'. Nou, geen toeval dus. Ze ging verhuizen en kreeg een ander pand. Had zelf uitbreidingsplannen. En had aan mij gedacht. Of ik workshops wilde geven in haar winkel. Dus ik vertelde haar waar ik mee rond liep. En zo viel alles samen.

Op 10 maart hoopt ze haar winkel te her-openen. En vanaf die tijd start ik met workshops; op verzoek of door middel van inschrijving op een door mij geplande workshop. Ik zou zeggen; neem eens een kijkje op de pagina over de workshops. Ook heb ik een digitale agenda voor de workshops die ik zelf plan (schrijf je meteen in!!!).

Verder blijf ik hier gewoon gezellig bloggen hoor, want één van mijn 'dingen' blijft dat ik graag (van me af)schrijf en daardoor ook anderen hoop te inspireren. Alleen wil ik dat nu ook 'in real life' doen, door middel van de workshop die altijd beginnen met een zogenaamde - ook al hippe - motivational speech.

Mag ik jou ook blij maken met een workshop? :)