30052014 | is het wel


Ik kwam dit gedicht van R.M. Mc Cheyne tegen, herdicht door ds. C.J. Meeuse. Het is verwerkt in een cantate; Liederen Sions. Omdat het werk me zo trof, wil ik het delen.

Op de dood van een begenadigd kind
Nu loop toch haar tegemoet, en zeg tot haar: Is het wel met u? Is het wel met uw man? Is het wel met uw kind? En zij zeide: het is wel (2 Koningen 4:26).

Is het wel met uw kind? - Ja, zo antwoordt zijn geest,
jullie kind, droeve ouders, is thuis.
Want mijn ziel is gekomen in 't hemelse feest
en verliet waar 't een balling, vol zorg is geweest;
in het graf rust mijn tijdelijk huis.

't Droeve lijden verdonkerde 't sterfbed op aard
en het smartte uw hart, maar 't vlood heen.
In ons land is geen stroom waarin zorg wordt vergaard,
ook geen schaduw des doods die slechts duisternis baart;
ja, hier is zelfs geen wolk als beneên.

Wie hier woont werd verlost uit des doods slavernij,
werd gedragen door d' engelen Gods.
En mijn ziel sloeg haar vleugels wijd uit en was vrij
en kwam bij haar Heiland, Die haar licht maakt en blij.
Ik woon hier in de eeuwige Rots.

In Zijn dierbare bloed waste Hij mij zo wit
als de sneeuw, die vers viel van omhoog.
En mijn kleding hier is van een hemelse snit,
met een glans, als was ik van het eng'lenkoor lid,
ja, wij schitt'ren om strijd voor Gods oog.

Ook kreeg ik nog een harp uit Zijn hand van fijn goud
en Hij stemde ze af op Zijn lof.
Daarop speel ik een lied dat Gods roem meer ontvouwt
dan der engelen zang, want ik prijs mijn behoud
en daardoor heb ik heerlijker stof.

O, hoord' ú, lieve ouders, door uw zoon zo bemind,
toch mijn harpzang vol vreugd' en genot,
u zou vurig verlangen te zijn, waar uw kind
zingt zijn loflied en wensen om, hemelsgezind,
in te stemmen met 't prijzen van God.

Op mijn hoofd plaatste Hij een geheel gouden kroon
die gelijkt op de kroon die Hij draagt.
Och, zag u deze kroon, die God gaf aan uw zoon
bij het graf waar zijn stof, bleek en koud, vond haar woon,
dan plengt u nu geen traan meer die klaagt.

Ik ontkwam uit een wereld, die droomt van het land
waar ik woon aan het Koninklijk hof.
Ik heb deel aan Zijn vreugde en Hij leidt aan Zijn hand
mij, gevoed door Zijn manna, naar het hemelse strand,
waar de Levensbron welt tot Gods lof.

Nu bewoon ik de glorie, waar geen dood meer bestaat,
en 'k geniet eindeloos Gods genâ.
In de taal van de aarde is niemand in staat
te verstaan, lieve ouders, hoe het mij hier vergaat:
Het is wèl met uw kind, staar hem na!

Maar ik vraag: Is het wèl, liefste moeder, met u?
Is het wèl met mijn vader op aard'?
Is het wèl met de kinderen? Zij missen mij nu,
maar komt er eens een weerzien voor eeuwig met u,
in Immanuels glorie vergaard?

Och, vertel ze van mij, die zij missen in smart
en verhaal van Gods zegen, zo rijk!
't Zou geen vreugd' zijn maar pijn, ja, wat viel het mij hard
weer te toeven op aarde door zorgen benard,
weer aan zondaars, met ziekten, gelijk.

Och, vertel hun van mij, dat hun tedere zorg,
hoewel liefdevol aan mij besteed,
toch veel minder is dan dat ik hier van de Borg
Die ook kinderen zaligt, ondervindt door Zijn zorg,
't is de liefde van Die voor mij leed.

Met mijn tong heb ik nooit nog hun namen genoemd,
want ik leerde op aard' nog geen woord.
Maar hier thuis heb ik Hem met Hosannah's geroemd
en verrukt Hem geloofd, Die mij niet heeft verdoemd,
Die mij mint en mijn lofzangen hoort.

Want al had nog mijn denken op aarde geen macht
te begrijpen wat men tot mij zei,
hier nu kan ik bevatten wat God uit heeft gedacht:
de verlossing van mensen uit hun zondige nacht,
tot Zijn eer, tot hun heil, ook voor mij!

Ja, gezegend de dag, die mijn ziel heeft bevrijd
van de aardse besmetting en smart!
En gezegend het Lam, Dat voor mij in de strijd
heeft geleden, en jullie, o kinderen, op tijd
nog kan geven vernieuwing van 't hart.

O, zoek Hem in je jeugd, nu je jong bent, op tijd,
want wie Hem vroeg zoekt, vindt gewis.
Maar wie Hem veracht, zich in zonden verblijdt,
die zal hier niet komen, door Christus bevrijd,
zij sterven in angst en gemis!

Het is wèl met uw kind, nu dan ouders, laat na
te bewenen uw kleine die stierf.
Maar zie hen die God liet, geef uw zorg vroeg en spa,
opdat ook Gods huis bij hun dood openga!
Want ik kreeg reeds wat Christus verwierf!

Is het wèl met je, kind? - wees dan zeker dat jij
Christus dient in je jeugd als je Heer.
In de hemel maakt God je in eeuwigheid blij,
en gewassen in 't bloed glanst je kleed als van mij
en je harp die stemt Hij tot Zijn eer!

22052014 | met BEP boodschappen doen.



"Gaat u voortaan ook met BEP boodschappen doen? Beperk Elk Plasticgebruik en neem uw eigen tasje mee voor uw appels en prei. Of iets anders uiteraard..."

Ik neem altijd plastic tasjes mee naar de pluktuin om m'n spinazie, krop sla en rabarber in te vervoeren. Je herbruikt de tasjes van kledingwinkels en dergelijke dan wel op een mooie manier, maar ik vroeg me af of het niet nog beter kon. En toen bedacht ik me, dat ik ook voortaan met het shoppen van kleding bijvoorbeeld zelf een tas kan meenemen. En wat dacht je van de appels op de markt of de nectarines in de supermarkt? Wegen en hops, in je eigen tasje. Even je tas aan de marktkoopman geven, dat wil hij vast wel. Ik naaide er een aantal, ook voor de markt waar ik binnenkort op hoop te staan. Is het niet enig geworden? Ik ga er meteen patent op aanvragen :p

Deze mevrouw - met een 'zero waste' huishouden - gaat zelfs boodschappen doen met weckpotten. Ook een idee.  Spoel even door naar 48 seconden, als je meteen wilt weten waar ik het over heb. Ik zeg; Inspirerend!

21052014 | boeken






Zoals bij mij wel vaker het geval is, doe ik verschillende dingen tegelijk. Lees ik dus ook meerdere boeken tegelijk. Met als gevolg dat je soms een boek wat langer laat liggen en/of de draad volledig kwijt bent. Maar desniettegenstaande wil ik vanaf nu wat vaker delen wat ik lees. Ter inspiratie - mocht je daar behoefte aan hebben. Ook voeg ik kleine recensies toe, als het me lukt kort en bondig te zijn.

Op het 'menu' staat allereerst het geweldigste boek met verhaaltjes voor het slapengaan van Valerie Gorbachev en Carol Roth. Over Rudolf het konijn dat niet kan slapen en naar droomt. En over Wolle het schaap, zo schattig! Leuke platen die de kern van het verhaal goed verbeelden, met gevoel voor humor en er staan veel woorden in die je niet uit hoeft te leggen, maar wel nieuw zijn voor Lev. O ja, dit boek is voor Lev. ;)

Aangezien ik nogal worstel met Lev z'n zindelijkheid en ik de luiers gewoon spuugzat ben en vooral; omdat Lev elke keer terugvalt nadat hij weer oorontsteking heeft gehad bijvoorbeeld, wilde ik er echt werk van gaan maken. Voila; volgens Debby Mendelsohn is zindelijk maken kinderspel. Ik word helemaal blij van het makkelijk te lezen boekje en de vijf stappen die je doorhuppelt. Vanaf morgen gaan we aan het werk - vergezeld door Rudolf en Wolle - en Leah Nore gaat gezellig mee met de potjessessies, aangezien Debby - psycholoog en moeder van zes - me ervan heeft overtuigd dat onze dochter met anderhalf jaar zindelijk kan zijn. Ik houd jullie op de hoogte. 

Laatste boek; Ruimte door regels. Nog niet helemaal uit, maar ook een aanrader voor eenieder die moeite heeft met het stellen van grenzen in de opvoeding of gewoon even opgescherpt wil worden (lees; voor alle ouders). Ooit las ik van haar 'Blozen mag' over de seksuele opvoeding en dit boekje is hetzelfde opgebouwd. Lekker veel van die herkenbare voorbeeldjes en soms prikkelende vragen om eens over na te denken of met iemand over te praten; je echtgenoot bijvoorbeeld. Het gaat over eten, slapen, omgaan met bezit en nog wat van dat soort thema's. 
Mocht je op zoek zijn naar een hippe variant op dit boek, dan wil ik toch even Pamela Druckerman noemen. Ze schreef 'Franse kinderen gooien niet met eten' en 'Ja zeggen als het kan, nee zeggen als het moet'. Een Amerikaanse vrouw die haar kinderen de Franse opvoeding meegeeft. Ik ben het niet helemaal met haar eens (wat betreft bevallen, voeden en het systeem van de crèche), maar wat ze zegt is waar en herkenbaar. En grappig. En niet onbelangrijk; het is uitvoerbaar.

Zoals je ziet, staat er geen roman tussen. Daar ben ik niet zo van, alhoewel er prachtige boeken zijn. Maar ik lees liever over (op)voeding. Misschien wel mijn manier van nascholing. Nederland wordt steeds slimmer. Ik vind dat je als fulltime huisvrouw wel beslagen ten ijs moet komen. Je blijft er scherp door enne... ik vind het gewoon leuk. 
Wat lezen jullie? Zijn er nog tips?

19052014 | ik zie, ik zie, wat jij niet ziet...



Stelletje afzetters. Ik kocht mijn Aleppo-zeep voor zeker vijf euries en nogwat in een speciale natuurwinkel. Afgelopen zaterdag belandde ik in een Turks supermarktje en zag ik de blokken ook liggen. "Wat kost dat?' vroeg ik. Na een onverstaanbare conversatie tussen meneer en mevrouw Turk kwam het afschuwelijke nieuws. "Dietsz eejn euroi vijvtieg.' Pardon?

Niet te geloven. Voor de prijs van het blok in de natuurwinkel kon ik er hier minstens drie kopen! Ik vraag me af hoe het verschil zo groot kan zijn. En er was meer. Goedkope eieren, goedkope rijst en pasta's en nog veel meer goedkope zaden en noten. Ik ga meteen op zoek naar zo'n zaak in de buurt, want deze was een uur rijden. Kijk, ik krijg wel eens reacties van mensen dat het een obsessie kan zijn hè, dat hele E-nummergebeuren enzo. En inderdaad, dat kan. Maar - ik haalde het pas ook al aan - ik ga me steeds meer verbazen over wat de doorsnee winkel ons biedt en wat je er van voor terugkrijgt. Met een beetje meer inspanning heb je hetzelfde (of nog beter) voor minder geld. 

Even iets anders, alhoewel het er wel raakvlakken mee heeft. Ik krijg nog wel eens wat vragen over hoe en wat rondom dat eten. De lunch is bij veel mensen lastig. Het is geen wet van Meden en Perzen, maar ik doe het als volgt;
Sowieso probeer ik mijn broodmaaltijden te beperken. Ik ontbijt met een (zelfgebakken) speltbrood of een schaaltje muesli. 's Middags eet ik vaak veel fruit, soms rijst met sla en een heel lekkere dressing en als ik 's morgens brood op heb, doe ik 's middags de muesli. Zoals vandaag. 
Ik ben nog op zoek naar een lekker recept voor mijn eigen muesli, zodat ik daar ook goedkoper mee uit ben en zelf bepaal wat er wel en niet in zit. Muesli met stukjes gedroogd fruit of heel gezonde bessen; dat hoef je niet in de winkel  te halen. Het zit dan ook nog in een (plastic) verpakking. Vers fruit is erg gezond en lekker en je kunt ook de bessen en rozijnen los kopen. Iemand nog lekkere recepten?

16052014 | het was de dag van het gezin



Gisteren was het de dag van het gezin. Hier mijn verslag, achterstevoren en binnenstebuiten.

Toen ik gisteravond de zoldertrap besteeg - het leek de Mount Everest wel - galmde het verhaal van een oud-klasgenoot nog na in mijn hoofd. Kwart over vijf in de vroege morgen een klaarwakker kind. Blij dat het hier niet gebeurd. Wat doe je er tegen, hè? Maar ja, laatst op het consultatiebureau was ik enigszins opgelucht te kunnen melden dat hij tandenpoetsen prima vind. Eten over het algemeen ook. Zindelijk worden wil niet echt, maar dat komt vast wel. En toen mocht ik hem omschrijven. En dan is het eerste wat in me opkomt en eruit flapt; 'Hij is erg ondernemend en vindingrijk. Vaak ook te ondernemend en vindingrijk, hij kent zijn grenzen niet.' Dat klinkt dan weer zo... Maar ja, als ik terugdenk aan vanmiddag...

Ondertussen ben ik op zolder en probeer ik over de berg strijkgoed heen te kijken. Dat lukt niet, dus slof ik naar de wasmachine om de gewassen bonte was eruit te halen. Waar is mijn ton nou? Hè?! Nog helemaal vol met nat wasgoed - de donkere was - helemaal vergeten op te hangen door alle commotie van vanmiddag. Meteen maar even doen dan. Of gewoon niet. Kom op zeg, hup!. Yech, de bonte was ruikt helemaal naar terpetine. Stom, stom, stom, de trommel ook? 
Beneden ruimt Reint de vaatwasser leeg - we waren in alle stress van vanavond ons handafwasprincipe vergeten - en ik ben blij dat hij het doet."
'Faalhaas!' riep het hippe weer nagenoeg witte, wollen vestje, dat na een heftige wasbeurt, in de bleek, hing te drogen. 
Ging er dan niets goed? Ik likte aan mijn... zoute lippen. 

Ik had daarvoor gedoucht en was de handdoeken vergeten klaar te leggen. Heel de badkamervloer nat. Want ik was ook al vergeten een washand te pakken en was bijna blind toen ik die pakte, door het zout van mijn natriumbicarbonaatshampoo. Of prikte de azijn zo? Waarom deed ik dit? Je kunt ook doorslaan. Streef ik naar mijn eigen, zogenaamd verantwoorde, maakbare leven? De warme douchestralen werkten gelukkig wat ontspannend. Wat een stress aan tafel. Reint zou met Lev gaan zwemmen. Maar we begonnen veel te laat met eten. O zo, ongestructureerd. Wie was de schuldige? Lev die geen hap door zijn keel kreeg, omdat hij moest poepen en niet wilde? Leah Nore? Kreeg ze misschien tanden ofzo? Ze was zo labiel als... Of Reint. Met de vriend. Die hadden wel erg lang staan kletsen en toen konden we ook later pas gaan eten. 

Natuurlijk moest het schilderwerk van de buitenboel bekeken worden. Met name de plekjes waar kamikazetorren zich in de verf hadden vastgeworsteld. En die acht vingers van Lev, vastgelegd in het kozijn. 

Ik had hem een agressief, bemoedigend, pedagogisch verantwoord - op het randje dan - klopje op z'n achterwerk gegeven. Maar ik had hem misschien ook constant in de gaten moeten houden en niet ondertussen nog wat anders willen doen. Of het allemaal niet zo belangrijk moeten vinden. Wat woog nu eigenlijk het zwaarst? Dat hij ongehoorzaam was, hield ik mezelf voor. En dat ik weer van alles moest poetsen en doen om de schade te beperken. En dat die vriend wel moest denken...

Wat had ik eigenlijk de hele morgen gedaan, afgezien van het bibliotheekbezoek? O ja, gespeeld met Lev. We hebben een nieuw ritueel. Dan trek ik hem op schoot en zeg ik heel geheimzinnig; 'Weet je...' en dan zegt hij net zo geheimzinnig terug; 'Jaaaa...' en dan zeg ik; 'Ik vind je heel...', 'lief' zegt hij dan. En vanmorgen was er een onzichtbaar beestje. Dat hem kriebelde. We hebben hem gevangen en in een bakje gestopt. Maar elke keer deed Lev het deksel open en kriebelde hij weer. En moesten we hem weer vangen. Enzovoorts, enzovoorts... We hebben meteen maar twee boeken over insecten gehaald bij de bieb. 
En ik had ook die donkere was natuurlijk aangezet. En we hebben heerlijk uitgebreid ontbeten. De wentelteefjes van tussen de middag vielen bij ons allen in smaak. En dan het avondeten (penne-koolrabi-rozemarijn-slagroom-tomatenpuree-zout) was ook heerlijk. Wat een verwende mensen zijn we toch.
Fijn dat Reint weer werk in het vooruitzicht had en dat de grijze voordeur veel mooier was dan die verbleekte, gele voordeur. En dat de tuin nu zo mooi was met al die bloeiende bloemen. 
Hopelijk had Lev vannacht niet weer zo'n pijn aan z'n oren, dat is zo sneu. En ik was blij dat Leah Nore ook niet meer zo'n last had van haar ontstoken oogjes. Pfff... wat ben ik moezzzzzzz.... 

Een kat heeft negen levens.
En zo kwam alles weer op z'n pootjes terecht.
Loop ik niet naast mijn schoenen.
Maar sta ik met beide platvoetjes op de grond.
En weet ik dat ik van hen allemaal houd. Mijn gezin. En wat houd ik stiekem van mijn vreemde leven, alhoewel ik mezelf af en toe ook tot wanhoop drijf. 

Ineens is er een verlangen. Om ze allemaal vast te houden en te danken. 

14052014 | doet self







Weer wat anders dan een selfie; "doet self!". Lev kan al heel veel zelf. Aankleden, eten, opruimen. Hij wil nu ook zijn brood zelf smeren, niet altijd handig. Het schijnt bij de ontwikkeling te horen. Maar misschien is hij ook een beetje... erfelijk belast.

Ik maak graag zelf dingen. Ik doe het graag op mijn eigen manier en ik houd mijn eigen mening erop na. Niet altijd handig. Maar het heeft ook zo zijn voordelen. 
Onlangs waren we - alweer - vier jaar getrouwd. Een mooie gelegenheid om te gaan dineren. Hebben we ook gedaan. Bij ons aan tafel. Mooi gedekt, Reint  kwam met een prachtige bos bloemen thuis en het was ook heerlijk eten; in een restaurant krijg je niet snel een halve kip op je bord, toch? We aten wat later, dus de kinderen lagen al op bed. 
Zelf pesto maken is bijvoorbeeld ook zo heerlijk. Ook makkelijk te maken; beetje zout, beetje parmezaanse kaas, beetje pijnboompitten en blaadjes basilicum. Yummie.
Sinds kort poets ik mijn tanden met zelfgemaakte tandpasta, was ik mijn haar met zelfgemaakte 'shampoo' en was ik met zelfgemaakt wasmiddel. Ik stink niet en mijn tanden zijn gladder dan ooit. Zelfs nu, om kwart over drie 's middags kun je jezelf zien in mijn steeds witter wordende tanden. De shampoo is even wennen, maar nu wordt het langzaamaan minder snel vet en wie weet hoef ik over een paar weken niet meer uitvoerig mijn haar te wassen! Hier de recepten die ik gebruik.

Gisteren hoorde ik een interessante lezing over voeding (in Bijbels licht). Ik wist er al wel het een en ander van, maar toch is het goed om je meer bewust te zijn van wat je eet. We hadden het onderling met elkaar over de oorzaak achter onze consumptiemaatschappij; we zijn in ons welvarend land verwend, onbeheerst en  gemakzuchtig. Ok. Dat was erg generaliserend. Even snel een kant en klaar boterhammetje smeren is makkelijker dan zelf je brood te bakken of 's morgens een schaaltje yoghurt met muesli te bereiden... Koek kopen we. Je kunt zelfs je groente en fruit gesneden en wel uit de schappen hallen. 

Het ligt breder dan alleen wat we eten. Koop je koek of - heel verantwoord - een komkommer, dan krijg je er een verpakking bij, soms zelfs een verpakking en een bakje. Koop je vloeibaar wasmiddel, zit er nagenoeg altijd wasverzachter in.  Vaatwastabletten; in een cellofaantje. En 3-in-1; ooit iemand wel eens erbij stilgestaan dat met het vuile afwaswater ook je glasspoelmiddel ongebruikt wegspoelt? 
Zeg eens; vind je het te extreem om het water, dat anders wegspoelt omdat je niet onder een koude douche wilt staan, op te vangen? En daarmee je wc een keer door te spoelen? Of een taart te geven voor een verjaardag, in plaats van een tientje te geven? 

Waar het me om gaat is dat ik me wat bewuster ben van het afval dat we hier thuis produceren. En niet meteen het 'onbruikbare' weggooi, maar een tweede leven geef. Dat ik wat zuiniger ben op de aarde en haar energie- en voedselbronnen. Meer tijd steek in het zelf bereiden en maken. Niet meer koop dan nodig is, want aan de lijst van wat ik allemaal wil hebben komt nooit een eind. En dat ik eens nadenk over die zogenaamde 'kant en klare' producten; wat in veel gevallen lang niet zo kant en klaar blijkt te zijn. Bijvoorbeeld. En het is niet alleen beter voor mens en milieu, maar ook voor je portemonnee. Wat ik uitspaar is ook een vorm van inkomen, vind ik. Het is een vorm van creativiteit die me blij maakt, een kick geeft. De uitdaging is om vindingrijk te zijn. Dat zie ik overigens ook bij Lev; spelletjes op een andere manier gebruiken bijvoorbeeld. Hij kan er uren zoet mee zijn, meer nog dan met zijn bakken vol DUPLO en auto's.

Nog een puntje waar we gisteravond mee bleven zitten; die druppel op de gloeiende plaat. En de kinderen van zestien die we niet ineens hummus gaan voorschotelen als dipsaus bij de chips. Wat vind jij? In hoeverre is het haalbaar? Hoe druk wil (of mag) je ermee zijn? Of vind je het wel meevallen met dat verwende, onbeheerste en gemakzuchtige?

13052014 | de boer op










Ik ben mijn digitale fotoalbum aan het uitmesten. En dan kom je toch veel leuks tegen. Het is alweer even geleden, maar de ervaring was geweldig, vooral voor Lev. 

We waren erbij toen de koeien voor het eerst naar buiten gingen. Ik had het zelf ook nog nooit in levende lijve gezien. En daarna kregen we een rondleiding. Kijken bij de kalfjes, in de melkput en 'inde goote melk vande koe' volgens Lev. En hij weet nu dat melk van de koe komt. Heel belangrijk. Het is een beetje hetzelfde principe als de pluktuin waar we onze groenten halen; bewustwording. Melk 'haal' je niet zomaar bij de supermarkt, maar komt bij de koe vandaan. En we moeten goed voor die koe zorgen. Overigens drinken wij geiten(karne)melk, maar daar hebben we het nu niet over. Of toch wel even dan; Leah Nore is gestopt met 'poedermelk' en drinkt nu met volle teugen geitenmelk. Het is wat zoeter en beter voor de mens. Zo weten we bijvoorbeeld dat geitenmelk het meest lijkt op borstvoeding van alle melksoorten. En dat het beter verteerbaar is dan koemelk. Maar hé, we waren bij de boer met de koeien...

We zijn deze zomer naar een heel groot zeedierenpark geweest. En met Pasen naar de dierentuin - hulde aan de kortingsbonnen. Afgezien van het feit dat het dan wel weer heel jammer is dat je klauwen vol parkeergeld betaald, zijn dat leuke uitstapjes. En toch ook weer niet. Als ik het vergelijk met een wandeling in het bos of het schouwspel bij de boer, dan kies ik voor dat laatste. De dierenparken vallen me soms wat tegen. Om de klip-klap een speeltuin (daar hebben we toch niet voor betaald?) en slecht zicht op de verblijven/dieren - vooral voor kleine kinderen of moeders met kinderwagens, dat vind ik echt storend. Ook de attracties waar je kostbare tijd verprutst, omdat je in de rij moet staan; jammer, jammer, jammer.

Neem dan een bos. Ja, daar zijn we inderdaad geen giraffes en wolvarkens. Maar Lev sloft op z'n gemakkie achter ons aan met een tak in zijn ene en een kiezel in zijn andere hand. Geen geworstel - op de ene boomstronk na - met je kinderwagen die in zo'n park altijd in de weg staat, waardoor je nooit even snel kunt passeren en waardoor je bijna altijd tweederangs staat of - erger nog - waarmee je onbedoeld iemand de hielen open haalt. Geen bedragen kwijt aan parkeren en entree, maar gratis frisse lucht, de rust en de stilte met je gezin en dicht bij de natuur. Meer ruimte ook. Misschien half zo spectaculair als springende dolfijnen of op bloederige stukken vlees knagende leeuwen. Maar ik voel me er beter bij. En onze kinderen ook. In een dierentuin heb je toch ook een wat strakker programma (daar kun je natuurlijk ook voor kiezen of niet) en ben je meer aan het 'oppassen'; je hoeft in een bos niet constant je kinderschare te tellen bijvoorbeeld en er zijn minder prikkels.
Ik denk dat het ook veel beter is om jezelf te vermaken - en je kinderen daarin voor te gaan - dan als consument je te laten vermaken met grootse, flitsende en heul bijzondere activiteiten. 
Dus wat ons betreft; we bannen de uitjes naar parken niet uit, maar we gaan net zo lief naar de boer hier even verderop. Of naar het bos. Of zoals pas, toen we op een kinderboerderij konden kijken naar het scheren van de schapen, waar de wol ter plekke werd gespind en gebreid tot een lekker warme schapenwollen sok. We gebruiken ze als sloffen (de vloerverwarming was hier al uit, maar nu is het toch behoorlijk koud) en iedereen die hier komt mag even snuffelen aan Lev z'n 'sok vanne shaap'. Hoe educatief zo'n eenvoudig uitje kan zijn. En hij mocht nog 'graties' onder begeleiding graven met een graafmachine ook. Wat willen we nog meer?

05052014 | kroon





Hij denkt nog steeds dat hij onzichtbaar is als hij zijn handen voor zijn ogen doet. En hij wil alleen maar poseren als ik hem aanspreek met koning. Maar dan wel zonder kroon...

Binnenkort hoop ik op een goededoelenmarkt te staan, met onder andere deze dingetjes. Wat denken jullie, zijn er kinderen die wel graag rondlopen met zo'n kroon?

03052014 | de Nîmes oftewel denim, ook wel spijkerstof





Ik geloof dat ik al eens verteld heb dat ik weer ruimte op onze zolder probeer te creëren. Maar weggooien kan ik niet. Gelukkig was daar de vrijmarkt op Koninginnesdag - waarom noemen we het niet voortaan 'oranjedag', zodat ik me niet elke keer verspreek - en mijn creatieve brein. Ik had het ineens helemaal bedacht. Kon er gewoon niet van slapen. Na een avond en een hele dag naaien, heb ik nu geweldig leuke kussens, maar vooral; deze onwijs gave beesten. En een denim camera. 

Het begon met het zien van deze fabuleuze kinderkamer. Op een plank spotte ik de 'denim whale'. Dat kon ik zelf ook. Van oude spijkerbroeken en rokken en een nepjasje (notabene €50,- gekost en slechts drie keer gedragen, waarna het onherstelbaar scheurde) vervaardigd, dus het koste me alleen wat garen en kringloopknopen. En er volgt nog meer. Hier nog meer inspiratie. En voor de intellectuelen onder ons hier een lesje over spijkerstof.

Wat ik ermee ga doen? Binnenkort sta ik op een goededoelenmarkt. Als ik er tenminste afstand van kan doen. Misschien. Voor een wereldbedrag natuurlijk. Want zeg nou zelf. Dit is design. Toch?