28042014 | spring

Onlangs werd ik uitgenodigd. En werd mij gevraagd om anderen ook weer uit te nodigen. Bij deze! 

Springtime vindt plaats op 17 mei van 15.00 tot 21.00 uur en is een dag voor vrouwen. Je kunt er onder andere workshops volgen, struinen langs kraampjes en luisteren naar 'talks'. Wil je erheen of heb je vragen, dan adviseer ik je contact op te nemen met de organisatie. Wie weet tot ziens!

Gebruik bij de aanmelding de kortingscode... deze kan in totaal 35 keer gebruikt worden, op is op.

26042014 | koninklijk

foto anp

foto Sarah Brech

Een heerlijk zonnige dag en een heerlijk opgeruimde zolder. Hulde aan de vrijmarkt! Ons koningspaar heeft zich denk ik ook wel vermaakt en als Maxima haar jurkje nog kwijt wil... Ik denk dat we ongeveer dezelfde maat hebben - hoop ik. 

Ergens in één van de vele artikelen over koningsdag vond ik de foto van de Marokkaanse thee. Check ook de tekst op de witte theepot. Driewerf hoera!

la maison victor | lente 2014

Op de valreep kocht ik dit waanzinnig leuke blad en vond er een enig haakpatroontje in. Ik dacht dat wel even in een avondje te kunnen maken. Maar helaas. Het bolletje raakte hopeloos in de war en toen heb ik het niet meer op tijd afgekregen. Maakt niet uit, ze Leah Nore mag hem op d'r verjaardag wel op. Jammer dat ze niet van die mooie lokken heeft (ze is nagenoeg kaal). 

En dan nog even een koninklijke uitspraak om over na te denken; "De wereld heeft dorst , omdat wij honger hebben," aldus koning Willem-Alexander ooit. Mooie uitspraak. 

23042014 | leven

 

Het verband tussen de volgende foto's is er wel, al zie je het misschien niet meteen. Ik zal je eens een handje helpen. Allereerst zijn het beelden uit mijn leven van afgelopen week. En als ik wat dieper nadenk - knars, piep - dan zie ik stukjes leven. Hele waardevolle stukjes leven.

"Later als ik groot ben, word ik net als papa," moet Lev vanmorgen gedacht hebben. Of het de genen zijn of de invloed van zijn grote-voorbeeld-papa is, weet ik niet. Ik denk beide. Ik zat ineens zo te filosoferen; wat geven we hem mee? In hoeverre oefenen we druk uit, hebben we verwachtingen of geven we hem juist ruimte om zichzelf te ontwikkeling? Wat heeft hij nodig? Wat zit er in hem, wat ligt er in de toekomst? Waar DUPLO al wel niet goed voor kan zijn. Ik merk dat het vragen zijn die er echt toe doen. Maar hoe vaak staan we stil bij het doel van onze opvoeding? Of willen we daar juist niet bij stil staan? Beseffen we wel dat elke ervaring ertoe doet? Niet dat ik er nu voor pleit om elke handeling te ontleden en krampachtig de controle te houden, maar we zouden er eens vaker bij stil moeten staan. Al is het alleen al, omdat de tijd zo hard gaat. In de drukte van de allerdaagse beslommeringen verdwijnt het opvoedkundige aspect wel eens uit mijn 'takenpakket'. Voor ik het weet zit hij op school en dan moet de basis gelegd zijn. Een goede basis, welteverstaan.

Over de drukte van de allerdaagse beslommeringen gesproken... Het paasweekend ligt alweer achter ons. We hebben vol overgave eitjes verstopt en weer opgezocht. Maar dat was niet het hoogtepunt. Pasen is tenslotte het feest van het leven. Maar niet zonder de dood. Met jongeren uit onze gemeente stonden we stil bij het Joodse Pesach. Ongezuurde koeken om te dippen in bittere saus (aiai, daar gaat je mond scheef van staan) en lamsvlees. Dat verlepte takje is overigens hysop, wat men gebruikte voor het strijken van het bloed langs de deurposten. Het feest van de verlossing. Zoals Israël uit Egypte verlost werd, worden nu nog mensen uit de zonde verlost, gebracht in het nieuwe leven wat Christus verwierf door de opstanding.

En dat leven zien we ook om ons heen. De mereltjes in de achtertuin hebben al veren en schreeuwen het uit, moeder kan de - nog kronkelende - wormen niet aangesleept krijgen. Jammer genoeg zijn niet alle eitjes uitgekomen. Zo zie je maar weer. Leven en dood liggen dicht bij elkaar.

Tenslotte nog iets over de manier van leven, 'lifestyle' zoals we dat hip noemen. De tandpasta werkt als een tierelier. Supergladde tanden, de zoute smaak valt me alles mee. Ze zeggen dat je tanden er ook witter van worden en dat zou fijn zijn. Ik kamp mijn hele leven al met gele tanden. Op naar probeersel twee; het wasmiddel. Ik zal er nog eens uitgebreid over bloggen - als ik straks ook de shampoo ingewijd heb - maar ik wilde jullie mijn plezier niet onthouden. Het is erg makkelijk om te doen, zeker als je het vaker doet, denk ik. Hier las ik heel handige tips; Ze gebruikt wel veel azijn en dat is niet voor alles heel bevordelijk. Ik ben nog op zoek ben naar een ontkalker voor Belgisch hardsteen. Iemand ook ervaring met goede (zelfgemaakte) verzorgings- en schoonmaakartikelen? Vertel! 

18042014 | loslaten of vasthouden

Ik heb een lieve nicht. Ergens ver weg aan bijna helemaal de andere  kant van het land. Zij tipte me om eens te kijken op de site van zinvol. Ik ben dol op zinvol en bezinning, dus ik nam meteen een kijkje. Prachtige kaartjes! Origineel, rustig en eenvoudig, maar toch schreeuwend geweldig! Leuk om te lezen welke gedachte erachter zit; persoonlijke aandacht - en wel nu meteen!

Toen trof ik bovenstaand kaartje aan. "Loslaten is een houvast" Dat deed me denken aan het plaatje uit de christenreis van John Bunyan. Precies mooi verwoord waar wij als christenen vandaag - op Goede Vrijdag - bij stil staan. Jezelf, je zorgen en je schuld loslaten en houvast vinden bij het kruis. Bij Christus.

Ik wens je een Beste Vrijdag toe! 

17042014 | schoongemaakt met huisgemaakt

Al een tijdje loop ik met het idee om zelf mijn verzorgingsproducten te maken. En mijn wasmiddel. En nog vele andere dingen. Bij deze wat recepten die ik de komende tijd hoop te maken en ik houd jullie natuurlijk ook op de hoogte van het resultaat en de werking ervan. Want wat lijkt het me tof om te poetsen en tutten met zelfgemaakte spulletjes. Nog goedkoop en duurzaam ook!

SHAMPOO
* één lepel zuiveringszout (alias baksoda of natriumcarbonaat) op 250 ml water. Daar het haar mee wassen. Vervolgens met *één scheutje appelazijn op 250 ml water je haar uitspoelen. Leuke bijkomstigheid; bouw het gebruik van dit middel af en je hoeft straks je haar alleen nog maar met water te wassen. Sowieso is het een feit dat je haren alleen maar sneller vet worden als je het haar vaak wast. Voor de liefhebbers; een eetlepel honing in 250 ml water is ook een middel om je haren mee te wassen.

TANDPASTA
Wederom zuiveringszout mengen met - naar gewenste hoeveelheid - pepermuntolie. Hollihop en we hebben tandpasta! In een afsluitbaar potje doen.

WASMIDDEL
Zie de video voor tekst en uitleg. Voor de bonte en donkere was is het hetzelfde recept minus de soda.

16042014 | allerdaags

Zo stonden we 's morgens de autoruiten te krabben en zo zaten we in het zonnetje koffie te drinken. Wat een wonderlijk weertje was het toch vandaag.

Ik wilde de appelbloesem vastleggen - die van de pluktuin - en het is werkelijk een prachtige foto geworden, al zeg ik het zelf. Ik weet niet of ik het al eerder heb gezegd, maar als ik in de pluktuin ben, waan ik me een beetje op mijn eigen landgoed. Het was aangenaam toeven vandaag en de spinazie met slagroom en een klontje boter in combinatie met een moot zalm en pasta smaakte bijzonder goed vanavond.

Wat heb ik verder gedaan? Toen mevrouw Merel even weg was om wormen te halen, heb ik haar kindertjes ook even gefotografeerd. Het nestje lag precies in de zon, maar toch was het best fris voor die naakte vogeltjes, denk ik. Verstandig als ik ben heb ik me er verder niet mee bemoeid. Alhoewel dit nest echt een plekje veroverd heeft in mijn hart. We sluipen door de achtertuin, Lev mag binnen niet rennen (ook daar schrikt ze van) en ik houd constant in de gaten of moeder er nog op zit om de boel warm te houden. En dan die verrimpelde vogeltjes met anderhalf donzig pluisveertje, zo lief! 

Ik heb nog boodschappen gehaald, een bloemetje bij oudere gemeenteleden gebracht namens de vrouwenvereniging en straks kies ik een mooie cd om mezelf muzikaal te ondersteunen en te bemoedigen bij de allerzwaarste taak voor de vrouw des huizes; de strijk. Ik heb altijd een zeer voldaan gevoel als ik alles weer strak in de kast heb liggen - ik strijk overigens echt niet alles - waarna ik mijzelf beloof de volgende keer echt de strijk bij te houden. Om vervolgens weer een enorme berg te sparen en het wegwerken ervan weer uit te stellen. Zucht. 

Zoals alle huisvrouwen onder ons weten is onze taak niet altijd gemakkelijk. Heel lief dat er dan even aandacht aan wordt besteed. Kijk wel het hele filmpje... Bij minuut 3.30 moest ik zelfs even slikken.

Degenen die dachten dat ik de perfecte huisvrouw was, moet ik teleurstellen. Gisteravond had iemand het over; "...als je eens wat kruimeltjes in je magnetron hebt..." eens? wat? kruimeltjes? Check dit. Ondertussen is'tie schoon hoor. Ik verwijt het m'n man maar, die warmt de potjes van Leah Nore altijd op tot ze ontploffen en veel te heet zijn, waardoor ze natuurlijk moet huilen, enzovoorts enzovoorts... En aangezien hij op de onderste plank van de trapkast staat - wat een onmogelijke plek is om schoon te maken - en hij vaak helemaal ingebouwd is met allerlei euh... spullen. Efin, je begrijpt het wel. Wat is jouw huishoudelijke verbeterpuntje?

14042014 | podium

nieuwe zwembroek van Lev | iets met bladerdeeg en winterpeen | girafpannenkoek | vogelnest met vogeleieren en vogeltjes | selfie in het kabouterbos

Onlangs las ik ergens een artikel over ons podium. Iedereen een eigen podium. Facebook, blogs, instagram, twitter. Waarom? Waarvoor? Een ander artikel in dezelfde serie 'verschijningen in onze tijd' ging over de selfie. Wat is de gedachte daarachter? Dat zette me toen aan het denken. Dit hier is mijn podium. Waarom? Waarvoor? "Kijk mij eens gelukkig zijn" of "Dit is het beste wat ik laat zien, mijn puinhoop blijft letterlijk achter de schermen" of toch iets met een boodschap? 

Ik blog, omdat ik dan een doel heb voor de foto's die ik maak. Omdat ik van schrijven houd en me dat meteen helpt om de boel te ordenen in mijn hoofd. Omdat ik fijne ervaringen en leerzame momenten of gedachten vast wil leggen en door wil geven.

Niet om ongevraagd mijzelf te promoten, maar een hoger doel. Ik deel iets uit mijn eigen leven in de hoop anderen te inspireren en aan het denken te zetten. Dat laatste is wel iets van latere tijden overigens. 

En jij? Waarvoor gebruik jij je podium?

10042014 | groen doen

Ik heb er al een poosje over willen schrijven. Vandaag is het zover. Groen. Eigenlijk niet mijn kleur, moet ik bekennen. Maar ik word steeds groener. 

Wanneer het precies begonnen is, weet ik niet. Ik denk zo'n vijf jaar geleden. Ik ben altijd al wel een dromer en idealist geweest, maar toen besefte ik steeds meer dat ik welvarend, materialistisch en ongezond leefde. Dat klinkt misschien overdreven, maar ik doe nou eenmaal graag overdreven ;) Toen ik vier jaar geleden trouwde, veranderde er sowieso het een en ander. Dan moet je ineens je eigen boontjes doppen. Nou, dat hebben we geweten. Financiën, boodschappen doen en koken, je eigen programma en koers bepalen. Omdat we na elf maanden ook 'papa en mama' waren, dachten we al snel diep na over de toekomst. Je bent je dan nog bewuster van de wereld om je heen en de verantwoordelijkheid die je draagt. Ik stopte onder andere met werken.

Wat ook zeker meespeelde waren mijn lichamelijke klachten. Ik was altijd al wel snel moe of duizelig. Maar steeds meer kreeg ik last van mijn maag en darmen. 

Voíla. Dan gaan er een aantal knoppen om. 

Onlangs besloten we al door de weeks af te wassen, in plaats van de vaatwasser te gebruiken. We halen onze groenten bij de pluktuin en eten heel weinig vlees. Om maar wat te noemen. Hmja, dat korter douchen wil nog niet lukken, dat is toch wel zo heerlijk aangenaam... Ik hoop er in de toekomst wat meer over te schrijven. 

Om alvast wat in de stemming te komen, hier alvast een voorproefje; Green Evelien. Samengevat; ze doucht niet en heeft een verbruik van water en stroom waar menigeen jaloers op kan zijn. Wat ik vooral mooi vind, is dat ze door hun weinige onkosten ook minder financiële druk hebben en dus beide vijf dagen per week bij de kinderen kunnen zijn. Wow. Ik staar naar mijn elektrische tandenborstel. Klauwenvol met geld gekost. Stroomverbruik sijpelt door het snoertje... Vergeleken bij deze 'donkergroene' aardbolbewoonster verbleek ik. Lichtgroen. Noem mijn levensstijl dan maar lichtgroen.

09042014 | de doelgerichte huisvrouw

doelgerichte huisvrouw, soms| door mijn zusje Liesbet

Van alle markten thuis. Altijd beschikbaar. Multitaskend de dag door. Gericht op alles en iedereen, behalve mezelf. Soms maakt het me moe. Chagrijnig. Zelfs een beetje somber. Andere momenten voel ik me juist 'superwomen' en heb ik alles onder controle. Wens ik me geen beter bestaan toe. Hmmm.
Die balans, die balans, die balans... Waar is die balans? Dat vroeg ik me al eens eerder af.

En dat zie ik bij meer moeders op het wereldwijde web. Ergens vond ik bijvoorbeeld een overzicht* van 16 vragen die je dus absoluut niet moest stellen aan een huisvrouw - voorbeeld; "wat doe jij eigenlijk de hele dag?" - dus hebben we blijkbaar een teer hartje, huisvrouwen! En elders las ik een oproep aan al dan niet werkende vrouwen om te stoppen met het verdedigen en verantwoorden. Blijkbaar zijn alle moeders op zoek naar de balans, welke keuze ze ook maken. Wat is goed? Wat vind ik (fijn) en wat vindt de ander? Bij deze mijn bijdrage in de zoektocht.

Ik vraag mezelf regelmatig hardop af - vooral als ik het even niet helder heb en ik dreig om te komen in alles wat moet en wat ik nog wil of juist als ik lusteloos en verlaten aan de ontbijttafel-puinhoop zit; "Wat is je doel/taak/roeping?" Boeken die mij als christelijke vrouw hielpen in het vinden van mijn doel en het invullen van mijn taak; de serie Dagelijks volgen van Andrea van Hartingsveldt Moree en Een vrouw naar Gods hart van Elizabeth George. Samengevat komt het erop neer dat ik eerst voor mijn man en kinderen zorg. En hoe zorg ik goed voor hen als ik niet goed voor mezelf zorg? Juist, de prioriteit ligt hier thuis. Maar goed, dan is het allemaal nog behoorlijk algemeen. Doel voor ogen, maar hoe bereiken we dat doel?

Lijstjes! Dat is mijn tactiek. Miljoenen lijstjes. Een agenda. Een weekplanning. Een boodschappenlijstje. Een als-ik-dit-ga-doen-waar-moet-ik-dan-allemaal-aan-denken-lijstje, enzovoorts. Ik heb voor mijzelf duidelijk wat ik wekelijks moet doen aan huishoudelijke taken. Je kunt wel op gevoel de was doen en de ramen eens zemen als ze echt errug vies zijn, maar handiger is het om te plannen. Ritme en discipline. En dat heerlijke gevoel bij het afstrepen... Weet je, anders blijft het ook maar ergens tussen je oren rondspoken dat je nog dit-of-dat moet doen. Check. Klaar. Afgehandeld. Opgeruimd. Doorgestreept. Zo heb ik een agenda - een hele mooie - waarin ik de afspraken noteer. Dan neem ik onze gezinsplanner waarin we al onze afspraken noteren en... waarin ik lekker klieder wat ik allemaal nog moet doen en welke boodschappen ik moet halen. De planning nemen we regelmatig samen door, dat geeft al een heleboel rust.
Over die planning valt nog heel veel te zeggen. Ik heb tijd nodig voor mezelf. Elke doordeweekse dag een dik kruis in de agenda. Dit combineer ik meestal met stille tijd. Maar dat komt vaak in het gedrang. Een lijstje wat ook vaak in het gedrang komt, maar heerlijk is om af te werken; de-klusjes-die-al-heel-lang-liggen-lijst (oooo, die fotoalbums).

Ik kan mezelf en anderen vertellen waar ik allemaal druk mee ben. Allemaal heel zinnige dingen natuurlijk. En dan heb ik toch zeker ook recht op een uurtje theeleuten met moeder X? Kijk, dat maalt toch regelmatig door mijn hoofd. Ik voel me al bijna schuldig dat ik heb gekozen voor het 'thuisblijven' en nu zo zit te piekeren. Net zoals een vriendin van me die eigenlijk niet hardop durft te zeggen dat ze ervoor heeft gekozen twaalf uur er week te werken en dat ook wel eens spuugzat is. Ach ja. Het blijft zoeken naar die balans.

En toch ben ik ervan overtuigd dat het prettig is om voor ogen te hebben wat je belangrijk vindt. Wat moet en wat eventueel kan en prettig zou zijn. En ik ben er ook van overtuigd dat ik me daarvoor niet hoef te verantwoorden. Alhoewel enige regelmatige (zelf)reflectie niet overbodig is. En ik ben ervan overtuigd dat je best zo je momenten mag hebben dat je alles lekker laat zoals om ongegeneerd een ijsje te halen bij de ijssalon. Maar hé, niet elke dag. En ik ben ervan overtuigd dat...
... het soms net als darten is. Pijltjes gooien in de roos.
Met een muis in je shirt.

Terug naar het doel. Spreuken 31 is mijn leidraad. Dat kan hoogdravend en onhaalbaar lijken. Ik lees vers 30; "...maar een vrouw, die den HEERE vreest..." Dat is het hoogste doel. Dan valt er een heleboel drukte en getwijfel weg. Als ik daar maar op gericht blijf.

* het taalgebruik vind ik niet passend in dit bericht, wilde ik toch even zeggen ;)