08092014 | kleurenfeest


Ik heb een nieuwe hobby - voor zolang het duurt. Net de ene bruiloft achter de rug; over een kleine vijf weken trouwt een ander zusje van Reint. En ik heb de slag te pakken, hoor. Getrouwd ben ik al, maar dat versieren is zo leuk. 

We zaten wat te dubben. Nieuw spul aanschaffen is ook niet gratis. En onnodig, aangezien je het nooit meer gebruikt. We hergebruiken waarschijnlijk de loper, maar om zusje A. niet een tweedehands positie te geven, waren we aan het brainstormen over een alternatieve kleurencombinatie. En toe zag ik dus op internet van die kleurenpalets. Uiteraard stond er niet bij wat ik zocht, dus maakte ik er zelf eentje. Maar o, wat verslavend en leuk om allemaal plaatjes te zoeken op internet! 
Wat ik een uitdaging vind, is met zo min mogelijk nieuw materiaal de boel toch totaal anders eruit te laten zien. Nu even afwachten wat de bruid ervan vindt. (Bruidegom schikt zich waarschijnlijk. Want zo belangrijk vinden ze het niet, die mannen. Over het algemeen dan.)

En zo zit ik dus zomaar op de maandag digitaal te knippen, plakken en schuiven met plaatjes. Het zal nog leuker zijn als ik het met echte plaatjes uit tijdschriften doe, lijkt me. 

Maar ja. Maandag; die tussen mijn oren een heel-het-huis-moet-schoon-dag is. Dat stamt al uit de tijd van voor de oorlog, geloof ik. En het is ook zo dat ik na het weekend toch wel het één en ander moet poetsen. Zeker nu we Reint z'n verjaardag hebben gevierd en ik vorige week twee dagen niet thuis ben geweest en Leah Nore alles op het moment onderpoept en niet te vergeten mijn witte was voor de vierde keer in de trommel stop met ontkleurder. 

Dat was me ook een feest. Nog nooit gehad in die vier jaar dat ik huisvrouw ben. Maar uitgerekend op het moment dat je helderwitte kniekousjes, een sneeuwwit overhemd van manlief plus eenzelfde kledingstuk van zoonlief en het o zo mooie, witte jurkje van dochterlief wast - allemaal voor het eerst aan gehad op de bruiloft - zit er een donkerblauw paar sokken tussen. Ook nieuw. En blijkbaar heeft dat paar sokken heerlijk liggen dobberen in een verfbad. Nou fijn. Mijn witte wasje was lichtblauw. Zucht. Ik kon wel janken. 
Zegt mijn lieve man in al zijn pogingen mij te troosten; 'Op internet staat dat er een goed middeltje tegen is. En dat het iedereen wel eens overkomt.' Maar waarom uitgerekend met onze nieuwe 'snit'? 

De ontkleurder heeft zijn werk gedaan. Nu ligt er nog een heel vage waas over, maar dat is lang niet zo erg als het was. Ik ga nog wat doen. Dan knaagt dat schuldgevoel ook niet meer zo aan mijn huisvrouwen-geweten. 
Roze en witte heideplantjes poten, nog wat zomerse zonnestraaltjes vangen en m'n shawl breien voor de bruiloft in oktober. En even opletten met wassen als ik dat ooit ga doen, het ding is puur wol. Verkleurd het niet, komt het er straks in poppenformaat uit.

1 opmerking:

  1. Ach jakkie, wat vreselijk vervelend van je was...
    dat gebeurt nou precies op zo'n moment dat het echt niet moet gebeuren!

    BeantwoordenVerwijderen