Sinds kort hangt hier een echt ouderwets schoolbord. En de muren zijn maagdelijk wit - voor hoelang? Starend naar het bord, zit ik weer eens te denken. We denken heel wat na, Wispeluut en ik.
En dan kom je tot de conclusie dat je elke dag leert. Meer over jezelf, je kinderen en het leven bijvoorbeeld.
Wat ik vandaag heb geleerd? Dat het 'soms toch wel vaak net even helemaal anders loopt'. Dat je dan maar het beste een beetje mee kan deinen op de woeste golven van eb en vloed, om het maar eens poëtisch te beschrijven. En dan maar doen wat voor handen komt.
Ik ben de hele nacht in de weer geweest met vieze handdoeken, een teiltje, bevuild beddengoed en een heel beroerde Lev, het arme jong. Ik was 's morgens al versleten voor ik ook maar een teen uit bed had gestoken. (Dat is mijn straf, na mijn uitgesproken blog over al dan niet slapende kinderen, haha!) En ik had vandaag nog wel zoveel willen doen. Het lijstje liet ik voor wat het was - heel confronterend als dat zo pontificaal in je open keuken hangt - en ik heb met zoonlief op de bank gezeten, boekjes gelezen, over zijn buik geaaid en muntthee gedronken. Tussen de verpleging door de ramen nog net even kunnen doen en om 's avonds, toen de schare boven eindelijk in diepe rust was, ben ik in het al sneller verdwijnende avondlicht nog even de tuin gaan doen. Roosjes snoeien op de tast, een hele pijnlijke beleving kan ik je vertellen. En de rest doen we morgen wel weer.
Ik las eens in het boek van Elisabeth George dat je je elke dag af moest vragen wat je kon doen om te dienen; God, je man en gezin, anderen... Nou, dat was dus vandaag niet mijn eigen lijstje. Helemaal vloeiend loopt dat niet hoor, ik doe er even over om dat te accepteren en niet te gaan zitten balen of somberen. Een leerpuntje dus.
En wat heb jij vandaag geleerd?
En wat heb jij vandaag geleerd?
Mooie, sprankelend blogje - zo uit het leven gegrepen. Dank je wel.
BeantwoordenVerwijderen