11072014 | dames en heren, appels en peren



Voor je verder leest mag je de bovenstaande schoeisels bestuderen. Geef dan antwoord op mijn vraag; Bij wie hoort welk paar? Kies uit; man, jongen, vrouw, meisje




Wacht even. Mijn ogen vlogen over de regels, terwijl ik verwoed kauwde op een stuk chocola - want vrouwen houden van chocola. 
Ik ben een bijzonder interessant boek aan het lezen, binnenkort volgt een recensie. Maar voorlopig hebben we het over pagina 74 tot en met 93, dat is hoofdstuk vijf. "En mijn opvoeding valt in duigen... Jan huigen in de ton.."

Even wat voorbeelden. 
Wat dacht je bij ons schoeisel, wat was je criterium? Groot en klein? Model? Kleur? Of mannelijk en vrouwelijk? 
Lev zocht zelf een cadeautje uit voor Leah Nore, toen ze jarig was. Hij koos een politieauto, maar dat was puur eigenbelang. Dus ik zei; 'Nee, je moet iets kiezen voor Leah Nore en zij is een meisje.' En wat koos hij toen? Jawel, een veger en blik. Fouteboel. 
Voor zijn eigen verjaardag is hij gebombardeerd met treinen, tractoren, auto's en aanverwante artikelen. Kijk ik de foto's van afgelopen maanden na, dan zie ik dat hij speelt met gereedschap, alles wat wielen heeft en helpt hij het liefst zijn vader (en moeder) met 'mannenwerk'. Hij ontwikkelde een voorkeur voor alles wat groot en gevaarlijk is op de weg.
Leah Nore gilt. Dat doen meisjes, zeggen de ervaringsdeskundigen. 'Wat lijkt ze veel op Lev,' zegt men. En ik antwoord; 'Ja hè, ze is de vrouwelijke versie!' 
Lev draagt geen roze, omdat ik dat meisjesachtig vindt bij hem. En hij gaat één keer per week met Reint even eropuit (vaak is dat oud-papier wegbrengen) en dat is hun mannenmoment.
Leah Nore is niet bedolven onder het roze, maar van de week liep ik met Leah Nore in de stad en zei ik; 'Zo, even samen shoppen, hè meid.' En omdat ze niet zoveel haar heeft, doe ik haar schattige haarbandjes in.
Om maar te zwijgen van onze voorbeeldige traditionele rolverdeling. Fouteboel, zei ik dat al niet?

Volgens bepaalde mensen op deze aardbol is het enige verschil tussen mannelijk en vrouwelijk, het feit dat de vrouw kinderen kan baren en zelfs dat kunnen we tegenwoordig met wat geknutsel wegpoetsen. Volgens diezelfde mensen is de rest allemaal ingefluisterd door je ouders, je omgeving, onze afschuwelijke maatschappij... oftewel; kunstmatig opgelegd. En kan het dus ook zijn dat je ontdekt een vrouwelijk lichaam te hebben, maar geen vrouw te zijn, bijvoorbeeld. Of beter nog; dat je 'neutraal' bent.

Ja. Ik vertel mijn kinderen dat ze jongen en meisje zijn. Ik ga het er niet driedubbeldik bovenop leggen, maar er zijn grenzen. Zoals Lev nu alleen naar de wc gaat en roept naar zijn zusje die enthousiast richting de toilet kruipt; 'Nee Nore, das privé!' Prima, als hij dat vindt. En als hij zijn zusje pijn doet - dat gebeurt wel eens - dan berisp ik hem om zijn daad, maar ook om het feit dat ze een meisje is. Niet dat het andersom wel mag, maar ik wil hem toch bijbrengen dat je met vrouwen voorzichtig om moet gaan. Net zoals ik Leah Nore wat hoop te leren over haar gedrag richting al het mannelijke. 

Ik geloof niet dat je het moet gaan benadrukken, maar ook niet dat je er geen grenzen in moet trekken. Dan hebben we namelijk een veel groter probleem dan de feministen nu hebben met hun 'gender-agendapunt'. Als mannelijk en vrouwelijk niet meer mogen bestaan, heeft bijvoorbeeld ook het klassieke huwelijk tussen man en vrouw geen plaats meer. En dat zien we overal om ons heen, met alle gevolgen van dien.
Het gekke is dat de voorvechters van 'genderneutraliteit', zich meer bekommeren om de beïnvloeding van het meisje dan van de jongen. Feminisme ten top, ik citeer; "Geen enkele vrouw zou toestemming moeten krijgen om thuis te blijven en haar kinderen op te voeden. De maatschappij zou volledig anders moeten zijn. Vrouwen zouden deze mogelijkheid niet mogen hebben, en wel om de reden dat te veel vrouwen voor die mogelijkheid zouden kiezen als ze die keuze zouden hebben," aldus Simone de Beauvoir. Stel je nou eens voor dat ik Leah Nore bijbreng dat ze een vrouw is. En stel dat ze op het idee zou komen - tegen de tijd dat ze moeder wordt - om net als haar moeder fijn zelf, thuis voor haar kindje te zorgen. Wat als Lev ziet bij zijn grote voorbeeld 'papa' dat het goed is om hard te werken en brood op de plank te brengen. 
En dan ineens is de discussie over die genderneutraliteit niet ver weg meer. Maar dan zie ik in de politiek de gevolgen van het feminisme; de uitspraak van Jet Bussemaker en de opdringerige bemoeienis van Den Haag over mijn financiële afhankelijkheid en verplichting bij te dragen aan de maatschappij door geld te verdienen... Dan zie je het feminisme terugkomen in ons onderwijssysteem. Dat zie je dat onze maatschappij jongensgedrag steeds minder waardeert (dat is niet mijn mening of dilemma, daar zijn hele studies over geschreven.)
En o ja. ADHD bestaat niet. Maar daarover later meer. Of als je het nu wilt weten; klik.

Lev speelt met een poppenwagen (omdat het wielen heeft?), Leah Nore speelt met zijn politiewagen. Nee, daar zit het hem gelukkig niet in. Maar het boek zette me wel aan het denken. 
Wat vind jij? Moet er verschil zijn in aanpak? Moeten er grenzen zijn en zo ja, welke? Zie je het terug bij je kinderen? Kortom; wat vind jij?
Onderstaand filmpje kaart het een en ander aan over dit onderwerp.

4 opmerkingen:

  1. Goede blog. Met opvoeden houd ik vooral rekening met karakter. En wie je bent is een geschenk van God.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mooie blog, goed om over na te denken. Ik (vrouw, 29 jaar) heb zelf nog geen kinderen en werk fulltime. Als ik kinderen mag krijgen wil ik zeker minder gaan werken (max 3 dagen), maar ik wil wel graag blijven werken zoals ik er nu tegenaan kijk. Toch besef ik wel dat het belangrijk is dat een moeder er kan zijn voor haar kinderen. Enerzijds kun je het feministisch denken noemen als er wordt gezegd dat alle vrouwen zouden moeten werken, anderzijds denk ik dat het niet voor iedere moeder mogelijk is om te stoppen met werken. Er zijn gezinnen die afhankelijk zijn van twee inkomens, je kunt je uiteraard afvragen of er dan misschien iets zou kunnen veranderen aan de manier van leven waardoor het toch mogelijk is om met één inkomen rond te komen. Toch ben ik blij dat ieder hierin zijn/haar eigen weg mag kiezen en dat - als die weg wordt gekozen vanuit biddend zoeken - God in elke situatie Zijn zegen geeft. Veel zegen gewenst in je werk als moeder!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank voor je reactie. Het is ook niet zo dat ik 'werkende moeders' afkeur (zie andere blogs).
      Maar ik denk dat die keuze/eigen weg lang niet zo vrij is (vanuit mensen beredeneerd) als we denken. En dan heb ik het inderdaad over de financiële druk die alsmaar groter wordt en bepaalde beweringen/verplichtingen vanuit de politiek en feministische hoek.

      Zoals je zelf al zegt; biddend zoeken wat Gods wil is. En dat was voor mij totaal niet wat ik zelf in gedachten had, maar wel het beste! Dat betekende voor ons inderdaad een verandering in ons uitgavepatroon bijvoorbeeld. Maar het ging me in dit bericht vooral om het feit dat de 'vrije vrouw' waar feministen voorvechters van zijn, een beetje drammerig en dwangmatig wordt in onze maatschappij...

      Verwijderen