Ik weet bijna niet meer hoe de laptop aan moet. Dat is op zich helemaal niet verkeerd - vind ik - want ik heb wat tegen de moderne media (ze slokt teveel tijd en aandacht op in onze maatschappij). Maar ik mis het bloggen wel. Ik mis het plannen maken en het creatieve bezig zijn. Ik mis het delen van recepten en 'gewoon' de allerdaagse beslommeringen. Ik mis het gewone leven een beetje, want ik hobbel nog steeds achter de feiten aan. Ach, nog steeds. Dochterlief is morgen nog maar drie weekjes. Nog drie weken kraamvrouw volgens de boekjes. Volgens de boekjes moet je ook op zoek naar het nieuwe ritme. Ook daar moet ik maar mee leven, want het is waar. Heel waar.

Ik wil nu bijvoorbeeld m'n bedje in duiken. Maar nee, dat kan tegenwoordig niet zomaar. Mevrouw moet nog een slokje. Het geeft niet. Maar het is wel even de balans opmaken; wat wil ik / wat moet / wat is haalbaar / wat is prettig?

 

Tot snel, hoor. Dan ga ik even jullie - door mij verwaarloosde - blogs bekijken. Liefs,

 

Weer lekker aan de slag. M'n bekken protesteren wel na vandaag, maar dat mag de pret niet drukken. De was weer gedaan (jammer van die vogelpoep op dat witte shirt), alles eens goed gezogen en zoonlief weer in de ouderwetse RRR* teruggebracht. Voor mezelf ook net zo fijn.

Het valt me nog mee hoe het loopt, zo tussen het voeden door. De lijst met plannen zwelt, maar ach, daar geef ik mezelf de tijd voor. De kleine meid maakt het zeer goed en bij zoonlief geen spoortje jaloezie te bekennen. Fijn. En o, wat heerlijk dat ik mijn rokjes weer aankan!

Voor bloggen even wat minder tijd. Mocht je toch een beetje op de hoogte willen blijven, volg me dan via Instagram...

Manlief klopt net op het raam (hij sproeit de voortuin) en wijst met een gebiedende blik naar boven. Hij heeft gelijk; ik zou voor de avondvoeding nog even plat gaan... Tot de volgende keer dan maar weer.

Ze zitten aan elkaar. Nu vond ik op zolder nog een heel mooi lapje, met precies dezelfde kleuren erin, die naai ik als achterkant... Prachtig; ik zie het kussentje al helemaal liggen in de witte schommelstoel.

En ik trof vandaag toch een leuke webwinkel aan met 'old school-producten'! Het bezoeken waard...

O, wat barst ik van de plannen. Zo inspireerde Marieke me om ons (sneuvelende) servies aan te vullen met diverse kringloopkopjes. En ook Katie inspireert me altijd... Tijd om mijn bedje uit te komen...

Genieten jullie een beetje voor mij van het mooie weer? Ik kijk er al vanaf de geboorte van dochterlief naar uit om een wandeling te maken in het zonnetje, tussen de wuivende grashalmen en korenbloemen.

Ik ben bang dat ik niet verder kom dan de hoek van de straat... Dus laat ik daar nog maar even mee wachten.

Bedankt voor al jullie lieve wensen. Ik geniet van de vertroeteling, dat had ik me van tevoren stellig voorgenomen. Nu bekruipt me wel af en toe een schuldgevoel, maar ach, straks heb ik genoeg tijd om me weer uit te sloven voor onze puberende peuter en dorstige dochter. Toch maar dat kussen af maken - die granny, je weet wel - voor op de kamer van mademoiselle...

#111

Het is wat stil van mijn kant.

Dat komt omdat we met volle teugen genieten van ons meisje! Na een heel-heel snelle en voorspoedige bevalling afgelopen vrijdag (leuke datum; 7+6=13) genieten we nu naast onze mooie dochter-volgens-de-boekjes van de zon, knalroze pioenrozen en zoonlief, die spontaan begint te praten - wat natuurlijk ook wel moet als je grote broer bent.

Ik laat me lekker verwennen en hoop binnenkort weer mee te doen aan het gewone leven. Eerst even de kraamzorg absorberen...

#110

Heerlijk dat het warm en zonnig is! Elke avond geef ik met liefde de bloemetjes water, zodat ze er de volgende dag weer tegenaan kunnen. Daarna vlei ik me op een tuinbankje in de avondzon en luister naar het getsjilp van de vogeltjes, wat me 's avonds veel mooier in de oren klinkt dan 's morgens als ik samen met diezelfde vrolijke en dankbare vogeltjes wakker word...

Morgen ben ik uitgerekend. Zou het echt D-Day voor me worden?

#109

Ik doe erg mijn best mezelf af te leiden, om maar niet 'wanhopig' te worden van het wachten. Dat is dus niet mijn sterkste kant. Ik word kribbig en onhandig en ongeduldig en begin ene hekel aan mijzelf mijn gedrag te krijgen.

Dus... ging ik vanmiddag met manlief en zoonlief naar de ijssalon. En haalden we eten, in plaats van dat ik zelf kookte. En ga ik vanavond een paar kraamcadeaus bedenken, want 'we hebben alles al', dus mag ik nu over leuke - en natuurlijk ook een beetje praktische - dingetjes dromen.

En ik maakte een heerlijk dessert;

meloen met speculaas en roeryoghurt. Hmmm...

Nadat ik mijzelf zo fijn verwend heb, kan ik er weer tegenaan. Iemand nog 'afleidtips'?

#108

 

Vanmorgen heb ik samen met onze tweejarige peuter cakejes gebakken. Het was met een cakemix waar je alleen water aan toe hoefde te voegen, zodat hij zo goed als alles zelf kon doen. Het was voor hem én voor mij genieten én een proeve van geduld. Dit is veel lastiger dan samen kruidcake bakken!

Ik had van tevoren al bedacht dat ik mijn verwachtingen wat bij moest stellen; het zouden geen volmaakte cakejes worden. Laat het resultaat nou geweldig wezen.

Waar we saampjes meer moeite mee hadden was dat ik hem op een gegeven ogenblik moest helpen. Hij kreeg de kom niet goed leeggelepeld en het was wat oneerlijk verdeeld. Meneer werd met toch een partijtje boos toen ik zijn hand stuurde! Ik deponeerde hem op een stoel en laste een pauze in. Daarna ging het beter. En vanmiddag heeft hij er vol smaak eentje opgepeuzeld.

Ik wil hier een wekelijks ritueel van maken. Hebben we voor de rest van de week ons 'middagsnoeperijtje' en het goed voor zijn motoriek (dus niet onbesuisd de mix en het water in de kom storten en met die lepel rondfladderen), geduld en zelfbeheersing (niet tussendoor snoepen, alleen aan het einde lepels aflikken). Ik kan niet wachten tot volgende week. O nee, dan hoop ik toch echt in mijn kraambed te liggen.