Ik lees zoonlief voor uit zijn peuterbijbel, terwijl hij met zijn vingertje wijst naar Simon die het kruis draagt; 'Eh eh,' steunt hij met een moeilijk gezicht. 'Is hij blij?' vraag ik. 'Neeej,' is het antwoord. 'Huile?'

Het is vandaag Goede Vrijdag. Hoe kun je een dag goed noemen, terwijl je denkt aan de dood? Het staat zo mooi beschreven in de peuterbijbel; Hij droeg de straf die mensen hebben verdiend!

Misschien word je mismoedig van het idee dat ik dit voorlees aan een peuter van twee, maar ons geeft het hoop en troost. Wat wij niet kunnen en verkeerd doen, waar wij verdriet en spijt over hebben, wat ons tegenzit, wat wij kapot maken en waar we teleurgesteld over zijn en bovenal onze zonden; de gebrokenheid van de mens... Hij heeft het gedragen. Hij weet wat het is en maakt het weer goed voor hen die in Hem geloven en op Hem vertrouwen.

Ik vind het zo apart dat zoveel mensen spreken over 'fijne feestdagen' en 'vrolijk pasen' en eieren beschilderen voor bij de paasbrunch, terwijl velen niet weten waar de oorsprong van die vrije dagen ligt.

Hoe zit dat bij jou? Ik wens je gezegende dagen toe!