En ik maakte me zo druk... 'Wat zal ik zaterdag toch gaan doen als Manlief weg is?'

Het lost zich vanzelf op. Zoon is ziek en ik speel zustertje. Doet me denken aan de eerste drie regels van dit gedichtje;

Een mens lijdt dikwijls 't meest

Door 't lijden dat hij vreest

Doch dat nooit op komt dagen.

(Zo heeft hij meer te dragen

Dan God te dragen geeft.

Het leed dat is, drukt niet zo zwaar

Als vrees voor allerlei gevaar.

Doch komt het eens in huis,

Dan helpt God altijd weer

En geeft Hij kracht naar kruis.)